Afsakanir?

Ég hef heyrt ótrúlega margar afsakanir frá fólki sem nennir ekki að halda sér í formi. Nokkur dæmi eru: Ég á við gömul bakmeiðsl að stríða, ég er með léleg hné, það er svo mikið að gera í vinnunni, ég er þreytt/ur, ég er nýbúinn að borða, er of feitur, er of mjór, ég er með hausverk, það er rigning, ég hata mánudaga (þriðjudaga, miðvikudaga...), og svo framvegis.

Fyrir mér er þetta einfalt, málið snýst um að sýna sjálfum sér þá lágmarksvirðingu að fara vel með sig og líkamann. Fólk kaupir alls kyns þjónustu fyrir bílana sína, passar upp á að það sé nóg smurolía, vatn og frostlögur og allt skal vera af bestu sort. Þegar hins vegar kemur að því að hirða eigin líkama er það ódýrasta og oft á tíðum það lélegasta valið, hvað þá að viðhalda eða auka getu hans til að starfa almennilega með smáhreyfingu.

Sjálfsvirðingin er líklega orðin svo lítil að bíllinn er mikilvægari en líkaminn. Hættið að vorkenna sjálfum ykkur þó að vöðvana svíði aðeins undan mjólkursýrunni, vekið andann og njótið þess að geta æft. Dustin Carter, gaurinn í myndskeiðinu, er ekki að bera svona aumingjavæl fyrir sig, ber virðingu fyrir sjálfum sér og er tilbúinn að gera það sem gera þarf til að lifa lífinu lifandi.

Málið er ekki að allir þurfi alltaf að fara sömu leið í lífinu og ekki þurfum við öll að verða afreksíþróttamenn. En það má eitthvað á milli vera! Líkaminn er hannaður þannig að við verðum að nota hann til að viðhalda honum, use it or loose it. Þitt er valið.